Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed haec nihil sane ad rem; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Duo Reges: constructio interrete. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Minime vero, inquit ille, consentit.

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Sed in ceteris artibus cum dicitur artificiose, posterum quodam modo et consequens putandum est, quod illi §pigennhmatikÒn appellant;
Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.
Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus,
inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et
pudoris et ingenii, sed aetatem vides.

Bork: Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
Bork: Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
Venit ad extremum;: Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?
Bork: Praeclare hoc quidem.

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Itaque his sapiens semper vacabit.